Αυτο το διημερο τα χω παιξει συναισθηματικα...
Μιλαμε για τρομερες αντιθεσεις.Απιστευτες διαφορες.
Χτες στην εφημερια ηρθε ενας νεος (45χρ) με εμφραγμα.Πονουσε απ το μεσημερι και ηρθε κατα τις 10 το βραδυ.Εγω ημουν πανω στην κλινικη.Στα επειγοντα τον παρελαβε αλλος.Με το που ξαπλωσε στο κρεββατι των επειγοντων παθαινει ανακοπη.Τον απινιδωνει ο γιατρος και συνερχεται.Δυο φορες.Φωναζει αμεσως ατομο να τον μεταφερουν επανω.Τον βαζει στο φορειο να τον ανεβασει επανω.Στο ασανσερ παθαινει ξανα ανακοπη.Επιτοπου μες το ασανσερ τον απινιδωνει ξανα.(3η φορα),τον φερνει μες τη μοναδα και μας τον ξεφουρνιζει.Παρτε τον.
Δεν προλαβαινει απ το φορειο να ξαπλωσει στο κρεββατι και παθαινει 4η ανακοπη.Τον βαραω εγω με ρευμα και συνερχεται.Φυσικα ποναει η απινιδωση.Του σκιζουμε τα ρουχα.Ειχε χεστει κυριολεκτικα εν τω μεταξυ.Πονουσε πολυ στο στηθος.Και φυσικα ο ανθρωπος τα ειχε δει ΟΛΑ.Ειχε παθει το σοκ της ζωης του.Δεν ηταν και κανενας παππους να μην παιρνει χαμπαρι τι γινεται.Καταλαβαινε οτι κατι σημαντικο συμβαινει.Οταν παθαινε την ανακοπη μεσα σε 4-5 δευτερολεπτα ο εγκεφαλος εχανε την αιματωση του και εχανε τις αισθησεις τους.ΕΠΡΕΠΕ η καρδια να παρει μπρος αμεσως ωστε να μην χαθει ο εγκεφαλος.Με το που επανερχονταν η καρδια συνερχονταν μετα απο ενα λεπτο και απαντουσε σε ολα.
Ηταν τελειως ανατριχιαστικο το γεγονος οτι μας ελεγε,"βοηθηστε με ρε παιδια να ζησω.Βοηθηστε με."
Ειχα μεινει στη 4 η ανακοπη που τον βαρεσα εγω.Μεσα στα επομενα 5 λεπτα παθαινει αλλες δυο ανακοπες..Στη μια μαλιστα το καταλαβε.Ισα που προλαβε να πει.|"Χανω τις αισθησεις μου.".Εμεις βεβαια το βλεπαμε απ το καρδιογραφημα οτι θα χαθει και κατευθειαν πατουσα το κουμπι ωστε να φορτισει ρευμα (360 joules) και με το που χανονταν πατουσα το κουμπι και τον συνεφερα.Ταυτοχρονα δωσαμε και καποια φαρμακα που σταματουν αυτη την αρρυθμια.Πηρε 3-4 φορες.Κανονικα δινεις μια φορα,αντε δυο.Αυτος δεν εφτιαχνε με τιποτα.Οποτε δεν υπηρχε κι αλλη λυση.Πηρε μεγαλυτερες δοσεις.Εξαλλου δεν υπηρχε χειροτερη κατασταση απ την κατασταση που ηταν.Πεθαινε και δεν υπηρχε αλλη λυση.
Στο ενδιαμεσο απο μια ανακοπη,μες τον πανικο του ειπε και το εξης."Ξανα τσιγαρο!!!Δεν το ξαναβαζω στο στομα μου!".
Μετα απο 8-9 ανακοπες σιγα σιγα σταματησε.Σταθεροποιηθηκε.Μπηκε για στεφανιογραφια.Ειχε αποφραγμενο ενα αγγειο.Εγινε ευκολα η αγγειοπλαστικη.Μιλαμε δηλαδη για διαμετρο καποιων χιλιοστων.Μια φορα που ειχα δει τον θρομβο σε ενα στεφανιαιο αγγειο ηταν ενα σκατουλακι.Ενα κακαδακι.Ενα τιποτα.
Ηταν μεγαλο ψυχολογικο ζορι.Και ηταν ζορι γιατι μαζι με την αρρυθμια του ,ταυτοχρονα και εμεις παθαιναμε τις ψιλοαρρυθμιες μας με το που εμφανιζονταν η αρρυθμια στο μονιτορ.Εκει δεν χωρουν καθυστερησεις.ΕΙναι θεμα δευτερολεπτων.Η ΔΡΑΣ η πεθαινει.ΤΕΛΟΣ.Δεν υπαρχουν ενδιαμεσες λυσεις.Και ηταν και ψυχολογικο ζορι γιατι στο ενδιαμεσο απ ολα αυτα τα επεισοδια αυτος ουρλιαζε,γουρλωνε τα ματια,γυριζαν αναποδα τα ματια,εκλιπαρουσε για βοηθεια (οπως ειπα),ανεπνεε σαν τρελος απ το αγχος και τον πονο,τιναζε ποδα,χερια,με το που χανοταν διπλωνε χερια,στραβωνε το κεφαλι του.Ε κι οσο να ναι,οκ εχουμε δει κι εχουμε δει αλλα δεν ειναι και το καλυτερο θεαμα...Σε αγχωνει θες δε θες.
Τελος καλο,ολα καλα παντως.Αυτο που με ευχαριστησε παντως πιο πολυ ηταν οτι ο αδερφος του μετα απ ολο αυτο το πανηγυρι ειπε "ευχαριστουμε πολυ" γιατρε.
Να σημειωσω οτι ολα αυτο το πανηγυρι το εβγαλαν εις περας τα λεγομενα γιατρουδακια.Οι ειδικευομενοι.Που ειναι φυσικα και οι γιατροι που βγαζουν ολη τη δουλεια στα νοσοκομεια.
Παντως εμενα αυτο το "ευχαριστουμε πολυ" επειδη καταλαβα με τον τροπο που το ειπε οτι πραγματικα το εννουσε και επιασα οτι ηθελε να πει πολυ περισσοτερα με γεμισε πολλη ικανοποιηση και ενιωσα οτι πραγματικα για μερικες μονο τετοιες στιγμες αξιζει να πολεμας.Ενιωσα οτι εκανα κατι πολυ σημαντικο και κατι για το οποιο φυσικα ειμαι περηφανος.Και ειδικα για την ειδικοτητα μου,που δεν ασχολουμαι με τριχες.Αυτο με τραβηξε και στην καρδιολογια.Αυτο το ΑΜΕΣΟ.Αυτο που ειπα πιο πανω.Ο αιφνιαδιασμος.Οτι τωρα πεθαινει η κανε κατι.Και οι αρρυθμιες ειναι το φορτε μου.Αυτες με εντυπωσιαζουν.Τα υπολοιπα τα βαριεμαι.Αν δηλαδη ημουν οφθαλμιατρος μπορει και να αυτοκτονουσε απο ανια.
Αυτα συνεβησαν χτες βραδυ.Σημερα γεννησε η αδερφη μου ενα αγορακι.Πηγαμε το απογευμα και το ειδαμε.Πολυ ευχαριστη ατμοσφαιρα.Χαρες,γελια.Το μωρακι κουκλακι (ετσι το βλεπω εγω τουλαχιστον).Απο τη μια η μεγαλη χαρα και συγκινηση που η αδερφη μου γεννησε παιδακι οταν εγω τη θυμαμαι ακομα ως μωρακι οταν αυτη γεννηθηκε,η νεα ζωη που ηρθε στο κοσμο,οι ελπιδες να ζησει να μεγαλωσει,να μεγαλουργησει,σε αντιθεση με τη φθορα και το θανατο που εζησα χτες.
Το συναισθημα μου ηρθε και τα παιξε.Απο το καυτο στο παγωμενο.Επαθε μια διαστολη ανευ προηγουμενου.
χαχαχαχα
Κι αυριο εφημερευω παλι.
