Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Κεραυνοι στη λιμνη Ονταριο

4 σχόλια:

Χριστίνα (lbt) είπε...

πανέμορφη φωτογραφία! μ' αρέσουν οι κεραυνοί άλλα να είμαι στο σπίτι με τις ηλεκτρ.συσκευές εκτός πρίζας. Εκεί που φοβήθηκα-απίστευτα όμως- ήταν όταν ανεβαίναμε στον Όλυμπο (πρώτη και τελευταία (μάλλον) φορά)),είχαμε φτάσει σε υψόμετρο που δεν είχε βλάστηση, και ακούσαμε απο μακρυά μπουμπουνητά... τότε άρχησα τις προσευχές γιατι κανείς απ' τη παρέα δεν είχε πείρα σ' αυτες τις καταστάσεις και ευτυχώς δε μας πλησιάσαν και φτάσαμε σώοι στο καταφύγιο..

amankaipote είπε...

Ε αφου ειχατε φτασει σε υψομετρο χωρις βλαστηση ακομα καλυτερα.Δε λενε οτι οι κεραυνοι πεφτουν στα δεντρα?Εμεις οταν πηγαμε ειχε καθαροτατο ουρανο!Εγω φοβομουν μην τυχον και γλιστρησω σε γλιτσα,φυλλα,βοτσαλα,πετραδακια,σαθρο εδαφος.Αυτος ηταν ο μονος μου φοβος.

Χριστίνα (lbt) είπε...

Ναι η διαφορά είναι ότι άμα δεν υπάρχουν δέντρα, ο κεραυνός χτυπάει σ'ότι πιο ψηλότερο υπάρχει στην περιοχή...και το πιο ψηλοτερο σημείο είμασταν εμείς.Ευτυχώς στη παρέα είχε κανα δυο άτομα πιο ψηλα από μένα (το πρώτο μπόι) Μετά που ρώτησα τι γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, μου παν πέφτεις κάτω οριζόντιος και και περιμένεις να περασει η καταιγίδα. Πάντως έφτασα μέχρι το καταφύγιο (του Αποστολίδη)στην κορυφή δεν ανέβηκα γιατί μου παν ότι ήταν σαθρό το έδαφος και να μην το τολμήσω αν φοβάμαι. Φυσικά δεν το μετάνιωσα. Ωραία εμπειρία, άλλα την επόμενη φορά θα προτιμήσω χαμηλότερα βουνά. Εσύ ανέβηκες στην κορυφή;

amankaipote είπε...

Ανεβηκα μεχρι την κορυφη αλλα αν ξαναπαω δεν θα ανεβω μεχρι την κορυφη γιατι οντως ειναι επικινδυνο.