Η επιστροφη του ασωτου

Γυρισα καρδια μου γυρισα.Ποτε εφυγα,ποτε γυρισα ουτε που το καταλαβα...Περασαν 10 μερες.Πεμπτη ειχα εφημερια.Την Παρασκευη το μεσημερι εφυγα κομματια.Αμαν ειπα να τακτοποιησω τα θεματα ολα για να μπορεσω να τα παραδωσω σωστα και να φυγω.Τελειωσα στις 5 το απογευμα.Πηγα σπιτι κοιμηθηκα κανα δυο ωρες γιατι ημουν αυπνος απο την προπροηγουμενη νυχτα και κατα τις 8 αναχωρησα μεσω Εγνατιας προς Ηγουμενιτσα.Ημουν χαρουμενος που θα διεσχιζα την ολοκληρωμενη Εγνατια.Αλλα δυστυχως οι αγροτες ειχαν αντιθετη αποψη.Με αναγκασαν εμενα συγκεκριμενα αλλα κι αλλους τοσους συγκεκριμενους οδηγους να περιπλανιομαστε μεσα απο κατι ξεχασμενους αγροτικους δρομους της Ημαθιας για δυο ωρες περιπου μεχρι να παρακαμψουμε τα σημεια της Εγνατιας τα οποια ειχαν αποκλεισει.Λες και μ ενοιαζε εμενα για τα ροδακινα τους και το ποσο τα πουλανε.Φυσικα εννοειται οτι ορκιστηκα οτι δεν προκειται να φαω ουτε ενα ροδακινο φετος το καλοκαιρι...Μα ουτε ενα.Να εχεις δηλαδη μια βδομαδα αδεια για ολο το χρονο και να σου δημιουργουν εμποδια απο το πουθενα και να μην μπορεις να αποδρασεις.Να γυρνας σαν το χαζο μες τον καμπο ενω ο προορισμος σου ειναι οι μαγευτικοι Παξοι.

Δεν προλαβα να φτασω το βραδυ στην Ηγουμενιτσα.Εφτασα στα Ιωαννινα οπου και κοιμηθηκα.Πριν τα Ιωαννινα εχει συνεχως ηλεκτρονικες ταμπελες που λεγαν για τον κινδυνο προσκρουσης με αρκουδες.Μη χειροτερα.Δεν ηξερα οτι εχουμε τοσες πολλες αρκουδες στην Πινδο!

Την επομενη εφτασα Ηγουμενιτσα.Η αισθηση οτι ανεβαινεις πανω στο καραβι και φευγεις.Απιστευτη...

Οι Παξοι με εντυπωσιασαν.Πολυ ωραιο νησι.Καταπρασινο.Παντου δεντρα.Ελλιες,κυπαρρισια.Οπου υπαρχει γης φυτρωνει κατι τις.Τα δε νερα τους απιστευτα.Φαινονται εξαλλου κι απο τις φωτογραφιες που εχω δημοσιευσει.

Το τοπ 5 των παραλιων κατ εμε

1.ΒΟΥΤΟΥΜΙ στους αντιπαξους.(αφησα την πετσα μου μεσα στο νερο εκει.ΧΑΧΑΧΑ).
2.ΟΡΚΟΣ
3.ΜΑΡΜΑΡΙΑ
4.ΧΑΡΑΜΙ
5.ΚΗΠΙΑΔΗ

Απο τα καλυτερα του ταξιδιου θα εβαζα το ταξιδι με την βαρκα στις δυτικες ακτες του νησιου και οι βουτιες σε βαθια γαλαζια νερα μεσα σε σπηλιες οπου χωρουν ολοκληρα πλοια.Τις εξερευνησεις στα μονοπατια και ειδικα ενα που βγαζει σε εναν γκρεμο.Τα μοχιτο που ηπια στον Γαιο.(πρωτευουσα του νησιου).Η καρμποναρα στον Γαιο.

Το χειροτερο ηταν το ιταλικο εστιατοριο στη Λακκα.Οπου περιμενα μιαμιση ωρα για μια βλαμμενη μακαροναδα.Ηταν η μοναδικη φορα που νευριασα ολη αυτη τη βδομαδα.Αυτα παθαινει οποιος εχει χαζοξενομανια.Ταχα να φας αυθεντικη μακαροναδα απο Ιταλο μαγειρα.Ο οποιος σε ειχε γραμμενο στα (μη πω!) για μιαμιση ωρα...Αισχος.

Ηταν υπεροχα.Στην επιστροφη σταματησα και στο Μετσοβο για κοντοσουβλι και λουκανικο.(γενικα το τιμησα το φαι αυτη τη φορα).

Η επιστροφη στο σπιτι σημαδευτηκε κι απο το γαμο της αδερφης μου.Ναι ναι ναι ας το ξαναπω.Δεν συνεβαλα στις προετοιμασιες.Τι να κανα!!!Επρεπε να παω διακοπες.Ειναι μεγαλο θεμα.Ας μην το αναλυσουμε τωρα.Σαββατο βραδυ εφτασα.Εβγαλα τη βερμουδα και κατεβηκα στην αυλη για το γλεντι.Οπου με περιμενε ενας αυθεντικος γνησιος γυφτος με μαυρισμα που ηταν καλυτερο απο το δικο μου και ο οποιος με φοβερη επιτυχια εκτελεσε το περιφημο πλεον (δεν ξερω αν το γνωριζετε εγω παντως το χω μαθει απ εξω)."Στου παιδιου μου τη χαρα,εσφαξα εναν κοκκορα" και "εχει τρυπα το σαλβαρι,εχει εχει".Ωραια ηταν.

Χθες Κυριακη ηταν ο γαμος.Εκει εκτελεσα ολα μου τα καθηκοντα ως αδερφος της νυφης.Σχεδον ολα.Κατι εθιμα,με τα παπουτσια και τα κουλουρια και τα κρασια.Ιεροτελεστιες.
Δεν μ αρεσουν καθολου αυτα.Ολοι περπατουν σε μια τροχια.Ολοι λενε οτι πρεπει να τα κανεις ετσι.Ειναι απαραιτητο να γινουν ετσι.Γιατι?καιροφυλακτει η μοιρα που βλεπει αν τα κανεις καλα?
Μου θυμιζουν οι γαμοι κηδειες.Το απαραιτητο του τελετουργικου.Με αγχωνει και με παραπεμπει αμεσα σε κηδεια.

Εντυπωση μου κανε οτι επρεπε να στεκομαι οπως κι ολοι των δυο οικογενειων διπλα στο ζευγαρι που παντρευεται.Δηλαδη με αλλα λογια την ορθοστασια την τρως.Εγω ημουν διπλα απ την αδερφη μου.Σε αποσταση βεβαια για να ξεχωριζει το ζευγαρι.Δυο βηματα παραπερα και θα μουν εγω ο γαμπρος.Δεν θελει και πολυ.Την τρως που την τρως την ορθοστασια.
Μετα ακολουθησε η ζαλιστικη διαδικασια που περνουν ολοι και χαιρετουν.Πηγα πλυθηκα αμεσως.Τοσα ατομα!!Διανυουμε και περιοδο πανδημιας.Η καλυτερη ατακα απ ολες τις ευχες ηταν απο μια γιαγια (88 χρονων) καταθλιπτικη η οποια μου ευχηθηκε ως εξης."Αντε και στα δικα σου παιδακι μου,αλλα εγω να εχω πεθανει μεχρι τοτε!".Εγραψε η γιαγια.Το παραλογο σε ολο του το μεγαλειο.Φοβερη!
Η δικη μου η γιαγια μου ειπε να βιαστω (87 χρονων κι αυτη).Τι θελει κι αυτη???Εχει 8 δισεγγονα.(το ενα το δισεγγονο ειναι 16χρονων.Αν περιμενει λιγο μπορει να δει και τρισεγγονο)Ασε που αυτα ουτε που την ξερουν.Ουτε την αγαπουν.Βλεπουν μια μαυροφορεμενη γιαγια που με δυσκολια την πλησιαζουν.Σαν μουσειο τη βλεπουν.Εχουν τις κανονικες γιαγιαδες τους.

Στο κεντρο (ετσι δε λεγεται) παλι τα ιδια.Κασεροκροκετες και χοροι.
Το ζευγαρι χορεψε το εξης.


Τωρα που τελειωσε κι αυτο,σκεψεις διαφορες μου ρθαν.Τελικα δεν ειχα σε καμια εκτιμηση το γαμο.Οσο ειναι ξενος ο αλλος δεν τον νιωθεις.Αλλα οταν σε πλησιαζει το φαινομενο το βλεπεις αλλιως.Ειναι μεγαλη αποφαση να δεθεις με καποιον με επισημοτητα.Η αδερφη μου γνωριζονταν με το γαμπρο μου εδω και 4-5 χρονια.Δεν εμεναν μαζι βεβαια (ο καθενας στους γονεις του) και η αποφαση τους πλεον να φυγουν απο τους γονεις τους σηματοδοτει μια αρχη για τη ζωη τους.Οι γονεις τους ηταν και συνεχιζουν να ειναι και θα ειναι διπλα τους.Τους στηριζουν οικονομικα,συνεχως τους βοηθουν,να φτιαξουν δουλειες να μπορουν να σταθουν μονοι τους.Κατι το οποιο δεν ειναι ευκολο.

Και η αποφαση τους αυτη ειναι μεγαλη.
Λενε ολοι για κριση του θεσμου του γαμου και αλλα τετοια.Οτι τα διαζυγια ειναι πολυ συχνα πλεον,οτι οι γαμοι διαλυονται πολυ ευκολα κι αλλα τετοια.Αυτα ισχυουν για τους αλλους.Εμεις εδω δεν χωριζουμε.Κι οταν λεμε εμεις εννοω και τις δυο οικογενειες.Για να συμβει κατι τετοιο πρεπει να υπαρχει πολυ χοντρος λογος.Ακομα κι αν απατησει ο ενας τον αλλο δεν ειναι λογος για χωρισμο.Το ξερω.Ειμαστε πολυ παραδοσιακες οικογενειες.Λογος διαζυγιου μπορει να ειναι κατι πολυ χοντρο.Δικαιολογιες τυπου ασυμφωνια χαρακτηρων,καταπιεση του ενος απ τον αλλο δεν υπαρχουν.Το ξερω γιατι τους εχω ζησει ολα αυτα τα χρονια.Καταπιεση υπαρχει κι απο τον εναν και τον αλλο αλλα δεν ξερω πως τα καταφερνουν και δεν τους ενοχλει αυτο.Μαλλον τους ενωνουν περισσοτερα απ οτι τους χωριζουν.Συχνα γκρινιαζει ο ενας για τον αλλο αλλα νομιζω οτι ειναι πολυ επιφανειακο.
Τελοσπαντων.Μακαρι να τους πανε ολα καλα.Ως γιατρος και τρελο νουφουδου(Νευροφυτικες διαταραχες) ταυτοχρονα τους ευχομαι να εχουν μεγαλη τυχη.